Zondag 14 augustus

Vandaag stond een wandeling en de locatie van de olympische winterspelen van 1932 & 1980 op het programma. We vertrokken al vroeg om onze dag te beginnen bij de olympische bobsleebaan. Daar kon je een betaalde tour krijgen naar de bovenkant van de baan of zelf over een baan met een bobslee op wieltjes. Dit vonden we toch echt te duur dus zijn er maar gaan rondlopen in de hoop toch iets te kunnen zien.

We kwamen eerst langs een oude, redelijk vervallen baan, dit was de baan waar je overheen kon met een bobslee. We waren blij dat we dat niet gedaan hadden, het kostte namelijk $75 voor 44 seconde in een bobslee die meer leek op een houten achtbaan. Dat zijn wel erg dure secondes, voor dat geld kun je beter twee keer naar de Efteling..

Ongeveer langs deze oude baan lag een mooiere, nieuwere baan, deze wilden we wel van dichterbij bekijken. Bovenop de berg lag de start van de baan, daar ging de tour ook naar toe. Maar te voet ging natuurlijk ook, na een steile beklimming kwamen we bij de start. Bij de start hingen nergens bordjes dat je niet de baan op mocht, de baan was ook niet afgezet met een lint die lag naast de baan op de grond. Na wat actie foto's te hebben gemaakt op het begin van de baan vond vooral Peter het geen goed plan om verder de baan op te gaan. Hij hing zelfs het afzetlint op.

Ondertussen kwamen het tourbusje naar boven, de mensen die erin zaten kregen wat uitleg en mochten hun terugweg te voet via de bobsleebaan afleggen. Dat klonk als muziek in onze oren, dat wilden wij ook!! We hadden alleen geen tickets dus aan het einde van de baan moesten we dus even goed opletten dat we niet betrapt werden, de tickets waren namelijk duidelijk zichtbaar omdat die aan een keykoord hingen.

Op naar beneden! Het was erg leuk om op de baan te lopen, het echode namelijk vanwege de hoge bochten. Ook hebben we een klein stukje loszittend beton meegenomen als souvenir, deze is helaas bij de volgende olympische stop gesneuveld.

De volgende stop was het schansspringen, ook dit kostte geld om te gaan bekijken. We vonden het zo stom dat dit ookal geld koste (Jos en Tina hadden dit namelijk gratis gezien in Noorwegen) dat we door zijn gereden. Bij de uitgang van de parkeerplaats stond een reclamebord dat Peters aandacht trok, Extreme Tubing. Na een kort beraad, besloten Peter en Eline dit te gaan doen, we zijn dus weer terug de parkeerplaats op gegaan.

Na een lunch op de parkeerplaats kon het avontuur beginnen. Omdat Peter en Eline kaartjes hadden gekocht kon de rest gratis naar binnen. Iedereen heeft dus het hele olympische schansspring gebied gezien. Peter en Eline gingen met een stoeltjeslift naar de bovenkant van het grasgedeelte van de schans en de rest nam plaats op de tribune. Met een grote band en een helm op kwamen Peter en Eline met een snelheid van ongeveer 50 mph (ongeveer 80kmh!!!) naar beneden van een steile, 90 meter lange grasmat. Erg leuk om een keer gedaan te hebben.

Langs de skischans waren nog drie schansen waar ze met ski’s vanaf gingen, een kunstje deden om vervolgens in het water te landen. De een was beter dan de ander maar allemaal even knap, wij doen het ze niet na hoor.

Het laatste onderdeel was in een schattig dorpje, een soort Oostenrijks skidorpje. Daar lagen de olympische schaatsbanen. Na het vistors centrum te hebben bezocht gingen we de ijshal in met de verwachting binnen één minuut weer buiten te staan omdat je tickets zou moeten hebben. Tot onze verbazing kwamen we door de eerste deur… de tweede deur… en alle andere deuren! Ineens stonden we langs de ijsschaatsbaan, hier stond alleen één man die ook foto’s aan het maken was. Nadat we hadden ontdekt dat het poortje met toegang tot de baan los was, zijn we het ijs toch even gaan uitproberen. Omdat het vandaag toch al zo goed ging met toegangswegen te ontdekken vervolgde we onze zoektocht naar meer. Na wat te hebben rondgelopen stonden we ineens bij een ijshockeywedstrijd. We wisten wel dat er een toernooi was dit weekend maar niet dat dit op dit moment bezig was. Na even te hebben gekeken kwamen we erachter dat het een herenteam tegen een damesteam was, waarschijnlijk het nationale damesteam tegen een herenteam uit de lagere klasse. De vrouwen stond in de rust met 1-0 voor, ze waren ook echt wel veel beter.

In de rust zijn we weer gegaan om vervolgens bij het begin van een trail op een hoge berg te gaan kijken. Voor nu was het te laat maar dan wisten we waar we morgen moesten zijn. Ook zagen we dat er gondels en stoeltjesliften naar boven gingen, morgen maar eens kijken wat we dan precies willen doen.

We zijn doorgereden naar een camping. Daar aangekomen moesten we inchecken bij een wel hele oude vriendelijke man. Echt snel was hij niet met het invoeren van onze gegevens in de computer, dat in combinatie met het moeizame spellen in het Engels van ons zorgde ervoor dat Karin zijn taak overnam en zelf alle gegevens invoerde. De camping had wat achterstallig onderhoud waardoor het minder schoon leek maar het was allemaal prima te doen.

Nadat de camper stond geïnstalleerd gingen Karin, Tina en Eline naar een waterval langs de camping, de heren gingen alvast beginnen met de barbecue. Onderweg kwamen de dames sprokkelhout tegen, maar erg veel lag er niet. Op de camping vond een man ons waarschijnlijk toch wel zielig met onze paar takjes, we kregen van hem een grote stapel hout mee. Het was zoveel dat we twee keer moesten lopen, toen hebben we als bedankje maar twee blikjes bier gegeven.

’s Avonds hebbenw e nog heerlijk voor het kampvuur gezeten en gezellig een spelletje gedaan.